W poszukiwaniu szczęścia
Koszula w prążki powstała na początku lipca, gdy lato dopiero się zaczynało. Wtedy jeszcze wszystko wydawało mi się możliwe do ogarnięcia. Dzieciaki jeszcze w placówkach, ale lada chwila miały zacząć wakacje. Myślałam, że uda mi się wszytko ze sobą pogodzić. Plan zakładał, że będę wpadać do pracowni choć na dwie godziny dziennie. Nawet gdybym miała
Czytaj dalej Koszula w prążki, czyli niech się już skończą wreszcie te wakacje
Szycie koszuli z białą nitką było prawdziwym wyzwaniem. Jakby samo w sobie, szycie koszuli to było za mało, jej przyszły właściciel, wymyślił, że do ciemnego materiału ładnie pasować będzie kontrastowa nitka. Nie mogłam się z tym nie zgodzić. Chociaż powiedzmy sobie szczerze, że w takim przypadku widać dokładnie każdą najmniejszą niteczkę, a tym samym każdą
Czytaj dalej Miłość i nienawiść, czyli granatowa koszula z białą nitką
Pierwsze starcie Moja mama uczyła się szycia w szkole średniej. W domu stała nawet prawdziwa maszyna do szycia. Taka zamykana w walizce. Często jednak stała w kącie zakurzona i zapomniana, wyciągana tylko wtedy, kiedy już naprawdę nie było innego wyjścia. Kiedy prosiłam mamę, żeby nauczyła mnie szyć, ona mówiła mi, że tego nie lubi i
Dziś przedstawiam coś, co pomogło mi na samym początku mojej przygody z szyciem – dziennik projektów do uszycia. Początki z maszyną Swoją przygodę z maszyną do szycia rozpoczęłam jakieś 2,5 roku temu. Pewnego dnia mąż wrócił do domu z singerem. Oczywiście postanowiłam, że wszystkiego nauczę się sama. Ale wiadomo, początki bywają trudne. Pewne rzeczy
Miałam pisać, o czymś zupełnie innym, ale nie mogę. Przyszedł słodko-gorzki tydzień, wiele wydarzeń i wiele emocji. Teraz jestem po prostu wyczerpana tym wszystkim i muszę to wyrzucić z siebie, żeby nie zwariować. Gorzki poniedziałek Tydzień rozpoczął się nader wcześnie, bo o drugiej nad ranem. Dziecię moje postanowiło, że sen jest dla słabych i zaczęło
Śliniak to coś, co ratuje mnie przed całkowitym atakiem apopleksji, podczas gdy mój Robak stara się trafić łyżką z buraczkową do buzi. Wiem, że dziecko pewnych rzeczy musi nauczyć się samo i to normalne, że wszystko dookoła pływa w zupie. Mimo to, patrzenie na to powoduje, że coś mnie skręca w środku. Tak już mam
Zanim przejdę do rzeczy, musimy sobie wyjaśnić kilka spraw. Nie umiem szyć, ale wierzę w to, że pewnego dnia będę mogła powiedzieć „hej, to nie ma przede mną żadnych tajemnic”. Póki co cały czas się uczę. W dodatku robię to sama. Czasem wymyślam jakieś swoje własne rozwiązania, które niekoniecznie są najlepsze, o czym przekonuję się
